نتایج تحقیقات یک گروه بین المللی نشان می دهد که چگونه خوشه‌های ستاره‌ای پیر می‌شوند، این روند چقدر سریع رخ می‌دهد و این امر چقدر به "سبک زندگی" آنها مرتبط است.

به گزارش خبرگزاری مهر، این تحقیقات توسط ناسا و سازمان فضایی اروپا با استفاده از اطلاعات به دست آمده از تلسکوپ فضایی هابل انجام شده و نتایج آنها در مجله نیچر منتشر شده است.

استین سیگاردسون در دانشگاه پن استیت اظهار داشت: مشاهدات ما از خوشه های ستاره ای نشان می دهد که اگرچه آنها بیش از 10 میلیارد سال پیش شکل گرفته اند، قلب برخی از آنها هنوز جوان است. ما اکنون می توانیم ببینیم که چگونه این خوشه های ستاره ای در راستای فروریختن و متلاشی شدن نهایی خود از یکدیگر پیشی می گیرند.

وی افزود: سرعت آنها برای طی کردن روند پیر شدن درست شبیه این است که هر خوشه ستاره ای دارای ساعت درونی خود است که برخی از آنها کندتر از دیگران حرکت می کنند.

اثرات نامطلوب گرمایش زمین و تغییرات جوی، بسیاری از دانشمندان را به سمت یافتن راه‌هایی نوین برای کاهش یا از بین بردن نتایج این پدیده سوق داده است.

بتازگی گروهی از پژوهشگران اسکاتلندی استفاده از یک سیارک در فضا را برای این کار پیشنهاد کرده‌اند.

براساس روش پیشنهادی، یک توده غبار ناشی از ‌یک‌سیارک می‌تواند میزان تابش خورشیدی دریافتی روی زمین را کاهش دهد. براساس محاسبات پژوهشگران، این روش می‌تواند میزان تابش دریافتی را تا کمتر از 2درصد کاهش دهد که این کار سبب جلوگیری از افزایش 2درجه سانتی‌گرادی متوسط دمای زمین -که قرار است در آینده روی دهد- می‌شود.

 

  محققان ناسا با استفاده از تلسکوپ‌های فضایی سوئیفت و فرمی موفق به کشف مجموعه‌ای از قوانین فیزیکی حاکم بر اندازه جت‌های سیاهچاله ای صرف نظر از اندازه آنها شدند.

 

محققان، کهکشانی را با فاصله 30 میلیون سال نوری از زمین یافته اند که در مرکز آن یک سیاه چاله بسیار بزرگ وجود دارد.

به گزارش خبرگزاری مهر، محققان با استفاده از تلسکوپ اشعه ایکس اقدام به شناسایی یک کهکشان مارپیچی به نام NGC 3627 کرده اند که ممکن است به کشف سیاه چاله عظیم و بزرگی که در همسایگی ما قرار دارد و پیش از این ناشناخته بود کمک کند.

یک گروه از دانشندان اخیرا با بررسی اطلاعات به دست آمده توسط تلسکوپ اشعه ایکس چاندرا ناسا از 62 کهکشان نزدیک به این نتیجه رسیده اند که 37 کهکشان دارای منابع اشعه ایکس در مراکز خود هستند و در میان آنها هفت کهکشان دارای سیاه چاله های بسیار بزرگ وجود دارد.

در مجموعه‌ای از بررسی‌های تازه، نقاط روشن و تیره‌ای بر روی سیاره‌ی عطارد دیده شده‌اند که شاید یخ و مواد کربن‌دار باشند. این نقاط باید در مقیاس زمانی حیات سیاره، به تازه‌گی و در بمب‌باران سیارک‌ها و شهاب‌سنگ‌ها ایجاد شده‌باشند.‌

 احتمالا سطح آفتاب‌سوخته‌ی عطارد آخرین جایی‌ست که انتظار دارید در آن یخ پیدا شود. اما مسنجر، فضاپیمای NASA ، شواهدی محکم‌تر از همیشه، بر وجود آب هم‌چنان یخ‌زده –و مواد کربن‌دار- بر روی نزدیک‌ترین هم‌سایه‌ی خورشید یافته‌است.
حیات در خود عطارد نمی‌تواند وجود داشته‌باشد؛ اما در این یافته‌ها، نشانه‌هایی از چه‌گونه‌گی آمدن آب و دیگر مواد زیستی به زمین، احتمالا با شهاب‌سنگ‌ها یا سیارک‌ها، وجود دارد. دیوید پگ دانش‌مندی اقماری از UCLA می‌گوید: «مطالعه‌ی این مواد در هرجای ِ مجموعه‌ی خورشیدی با منشا حیات مرتبط است.»